SKRUCHA

Dead Can Dance - Anastasis

PIAS Rec.

2012

SIEDEM GRZECHÓW GŁÓWNYCH:

1. PYCHA - wcale nie słuchałem dobrej muzyki, skoro dopiero teraz, w momencie ukazania się Anastasis, dotarło do mnie, że Dead Can Dance to znakomity zespół. Taki ze mnie znawca... Czasami warto spojrzeć nieco dalej niż na czubek swego nosa.

2. CHCIWOŚĆ - tak, jestem chciwy... i zachłanny, więc mam podwójne LP Anastasis

3. NIECZYSTOŚĆ - to nie grzech kochać się przy Children of the Sun

4. ZAZDROŚĆ - zazdroszczę pewnej osobie światłości wyboru, którego dokonała wiele lat temu, stawiając wszystko na Spleen and Ideal

5. NIEUMIARKOWANIE W JEDZENIU I PICIU - nie jestem w stanie policzyć butelek przeróżnych płynów, przede wszystkim tych, co mieszają kolory realnego(?) świata, a które opróżniłem słuchając i delektując się smakiem Anastasis.

6. GNIEW - jestem wściekły na siebie za punkt numer siedem (poniżej), za niesłuchanie ludzi i muzyki tak, jak na to zasługują.

7. LENISTWO - ile jeszcze dźwięków nieodkrytych przez moje lenistwo i marnowanie czasu na pierdoły oraz intelektualne bumelkowanie?

W końcu musiałem to zrobić. Nie było sensu zwlekać. Zostałem zapędzony w ślepą uliczkę, w którą sukcesywnie prowadziła mnie pewna osoba. Pamiętam, że nie lubiłem wieczorów spędzanych przy sztucznym świetle i na rozwiązywaniu łamigłówek zadanych przez samozwańczą przedstawicielkę Królowej Nauk, podczas gdy z sąsiedniego pokoju wydobywały się dźwięki przypominające dalekowschodnie ceremonie pogrzebowe. Mój błąd. Żałuję...

OCENA: +7/10