The Ruby Suns - Fight softly

THE RUBY SUNS - FIGHT SOFTLY
SUB POP 2010

Z niewielkim opóźnieniem (cztery miesiące, ale czekaliśmy na odpowiednie warunki pogodowe) recenzujemy dla Was nową płytę The Ruby Suns - Fight Softly.

The Ruby Suns to muzyczny projekt urodzonego w Kalifornii Nowozelandczyka Ryana McPhun. Wraz z ciągle zmieniającą się grupą współpracowników, nagrał do tej pory trzy albumy:

2005 - The Ruby Suns (self-titled)

2008 - Sea lion

2010 - Fight Softly

Nie miałem jak do tej pory przyjemności słuchania jego debiutu, natomiast już Sea lion zachwycił mnie na całego. Słoneczny pop, połączony z tropikalnymi dźwiękami i eksperymentalną psychodelią spowodował u mnie wiosną 2008 roku wypadanie włosów, chroniczne skurcze w nogach, a także zaburzenia snu. Nic więc

dziwnego, że z tak wielka dozą niecierpliwości i nadziei, oczekiwałem trzeciego longplaya Nowozelandczyka. Było warto? Oczywiście, że ... raczej tak. Charakterystyczne dla tego artysty staje się ciągłe poszukiwanie nowych brzmień i dźwięków. Znalazł je również na Fight Softly. Wydana w marcu przez amerykański Sub Pop i angielską wytwórnię Memphis Industries, została w moim mniemaniu całkowicie zlekceważona przez polskie media i blogosferę. Brak jest jakichkolwiek recenzji najnowszego krążka tej znanej i lubianej w Polsce grupy. Przecież nie tak dawno, dokładnie 24 i 29 czerwca The Ruby Suns zagrało dwa świetnie przyjęte koncerty, w Krakowie (na którym miałem okazje się wyszaleć) i Warszawie. Ale od czego jest nasz blog, prawda?

Przejdźmy do meritum. Którzy artyści mieli największy wpływ na brzmienie nowej płyty The Ruby Suns? Przede wszystkim Animal Collective, Panda Bear i jego Person Pitch. Inspiracje te słychać w otwierającym Sun lake rinsed, Dusty fruit czy w zamykającym Olympics on pot. Słychać to również w brzmieniu Fight Softly. Słoneczne i psychodeliczne dźwięki, które tak zachwycały na poprzednim albumie zostały tu skorelowane z elektroniczną produkcją i syntezatorowymi plamami (Two humans, Closet astrologer). Nawet singlowe Cranberry mimo rozpoczynających, charakterystycznych dla Sea lion szamańskich dźwięków, gdzieś na wysokości 1:50 przekształca się w wersje dyskotekową graną w nowojorskich klubach dla kochających inaczej. Mimo wielu eksperymentów, które Nowozelandczyk (kurczę, uwielbiam tak o nim pisać!) wprowadza do swojej muzyki, całość zawsze jest co najmniej zadowalająca i łatwo wpada w ucho. Różnorodność to cecha, za którą go kochamy.

Co Ryan McPhun zaproponuje na czwartym albumie? Ambientowo - tropikalne dźwięki połączone z punkową wściekłością? A może zacznie pisać muzykę filmową? Drogi czytelniku, nie martw się tym, wszakże i tak będzie dobrze. Ten gościu jest Nowozelandczykiem! Czerp z wakacji ile się da, a w wolnych chwilach pamiętaj o tym albumie.

Ocena albumu na potrzeby Rate your music:

1. Sun lake rinsed   6/10

2. Mingus and Pike   7,5/10

3. Cinco   7/10

4. Cranberry   7/10

5. Closet astrologer   8/10

6. Haunted house   7/10

7. How kids fall   6,5/10

8. Dusty fruit   7/10

9. Two humans   8/10

10. Olympics on pot   7/10

Ocena: 7/10

http://www.myspace.com/therubysuns